SÜLEYMANOĞLU’NU UĞURLARKEN…

Koca koca adamlar…

Kimisi milletvekili, kimisi eski başbakan, kimisi yeni başbakan, ileri gelen, geri gelen, önden gelen, yandan gelen…

Hepsi oradalar.

Sanki kıskanç, bencil ve şımarık küçük çocuklar gibiler…

Yer: Bir cami avlusu,

Etkinlik: Milli Haltercimiz Naim Süleymanoğlu’nun cenaze töreni.

Işte bu vücutları büyümüş ama ruhları piramatüre kalmış güruh; sırf bir fotoğraf karesine girebilmek ve televizyon ekranlarında sırf birkaç saniye daha fazla görünebilmek adına, sürekli birbirleri ile sürtüşüyor, itişip kakışıyor ve çeşitli dirsek hareketleriyle ön planda kalmaya çalışıyorlar!

Izledikçe, ibretlik enstanteneler ortaya çıkmaya devam ediyor!

En sonunda, milli haltercimizin öğrencisi Halil Mutlu’yu da ön saftan arka saflara sürmeyi başarıyorlar.

Cenaze namazı kılınırken bile gözleri objektiflerde…

Şöyle bir gayrete gelse, en az dör beş tanesini bir anda ellerinin üzerinde havaya kaldırıp arka saflara atabilecek olan Milli Haltercimiz Halil Mutlu; bu seviyesizce itiş kakışı kaldıramıyor ve arka saflara geçiyor. Ne yazık ki, küçük boyu nedeniyle hocasına onu göremeden veda ediyor!

Be hey muhteremler! Eğer en ön saflarda yer alacaksanız, camiye erken geleceksiniz.

Eğer sonradan geldiyseniz ve bu namaza Allah rızası için katılıyorsanız, sessizce arka saflarda namazınızı kılacak ve gideceksiniz. Camiyi, namazı, niyazı ve cenazeyi kendi reklamınıza alet etmeyeceksiniz.

Küçük hesapların adamı olmuş, sözde büyük ÖZDE KÜÇÜK devlet adamlarımızı, şekil, vitrin ve objektif müslümanlarını esefle kınıyorum.

Maalesef ki, sizlere güvenimiz yok ve sizlerden bir beklentimiz de kalmadı.

Çünkü her şeye sadece ben merkezli bakan hissiyat ve maneviyat yoksunlarının bu ülkeye ve bu millete verecek bir şeyleri olamaz.