Bir 17 Nisan günü ve Gelibolu’ya veda

 Bir 17 Nisan günü ve Gelibolu’ya veda…

Elveda güzel insanlar, elveda özel Gelibolu…

GELIBOLU DEYINCE…

Gelibolu deyince akla, şehirlerin hanı gelir,
Türk’ün şanlı tarihi… Osmanlı Sultanı gelir.
Şehitler gelir, Conkbayırının kahramanı gelir,
Çanakkale’de, Türk’ün Ateşle Imtihanı gelir…

Gelibolu deyince; türbeler, erenler gelir,
Vatan gelir, bayrak gelir, yarenler gelir,
Gözünü kırpmadan can verenler gelir,
Ölmeden daha, toprağa girenler gelir…

Martı sesleri gelir bazen, deli rüzgar gelir.
Bayraklıbaba’da ayyıldız, sana gülzar gelir.
Avrupa’dan Anadolu’ya aşk-ı nazar gelir…
Bir bakarsın, aklına Dumlupınar gelir…
Düğümlenir boğazın, dayanması zor gelir.

Gelibolu deyince akla sardalyası gelir,
Tadına doyulmaz peynir helvası gelir,
Inersen Hamzakoy’a deniz sefası gelir,
Mevlevihanesi, gel diyen mevlanası gelir.

Gelibolu deyince, deniz gelir, boğaz gelir…
Iskelede yosun kokusu, dudağıma tuz gelir,
Yazı çok olmasa da, gönlüme hep güz gelir,
Hani nasıl desem? Dilim dönmez, yoz gelir.
Gelibolu’yu anlatmaya, kelimelerim az gelir…