Bugün 25 Mart “REİS”in ölüm yıldönümü

 Gerçi Allah kaderini öyle yazmış ama, felek benim kanımı toprağa boş yere döktü.

Bugün 25 Mart “REİS”in ölüm yıldönümü.

Reis Muhsin Yazıcıoğlu’nun katli ve bütün kalplere kıyamete dek giderilmesi mümkün olmayan bir üzüntü verdi.

“REİS” ünvanını Türk milleti gönlünde asıl olarak Muhsin Yazıcıoğlu’nu yazmıştır.
Başkası uydurmadır.
Bir gün ceza almadığı halde yedi buçuk yıl hapis yattığı, görülmedik işkencelere maruz kaldığı halde devletine küsmedi.
Sözünden sakınmazdı.
“Bir saniyesine bile hükmedemediğimiz bir dünya için; bu kadar fırıldak olmaya gerek yok!” Sözünü herkesin bildikleri için söyledi.

İyilik yapmayı seven biri olduğu için halk ona daima yakın olmuştur.
Sadece Türkiye içinde değil dışarıda Türk ve Müslüman aleminde de çok sevilirdi.
Adaleti ile Kafkasya da müslüman ve Türk halklarının beğenisini topladı.
Ruslara karşı mücadele eden Kafkas mücahitlere “Rus ağzıyla terörist diyenler” o sağken ağzını açamazdı.
Tek idi, bilgin idi, önde giden idi. 
Dine ve dinin gereklerine olan bağlılığı güçlü, inancı sağlam idi.
Erenlerin sohbet arkadaşı, devlet 
büyüklerinin arkadaşı idi. 
Eli açıklığı ile cömert yaratılışlı idi. 
Yıldız gibi dünyanın gözü ve saygıdeğer idi. Vücudu görkemli ve heybetli alçakgönüllü selamı ile herkesçe kabul edilmişti.
Görkemli ve heybetliydi.
Eğer yaşasaydı, Türk devletinin ve siyasetinin kaderi değişirdi.
Sonu Şehzade Mustafa gibi oldu. Taşlıcalı Yahya Şehzadeye mersiye yazarken sanki

MUHSİN REİS’i anlatıyordu.

REİS’in öldürülmesini tertipleyen , şeytan gibi insanları birbirine düşüren düzenbaz Fetocular ve onun “ortakları” ince hesaplarla ,ustaca entrikalarla yok ettiler, ecel eşkiyaları “Reis”i yakaladılar ve katlettiler. 
Mahsustan zamanında müdahale etmeyerek devleti vebal altında bıraktılar, hile ile günaha soktular.
Rahmetli kaderi ne ise ona boyun eğdi, hatası görülmemişti, günahı bilinmezdi, aslı olan toprağa gitti. 
Keşke gözüm bu olup biteni görmeseydi
Yazıklar olsun! Gözüm bu muameleyi ona layık görmedi.
Anadolu onun ayrıldığı akşamı, hasretle yandı tutuştu, gözleri yaşlarla doldu.
Şehitlik mutluluğuyla ilahi makam cihanına gitti.